Podczas XXVI Sesji Rady Miasta Mrągowa lokalny samorząd wyróżnił Zofię Wojciechowską z "Radia Wnet". Nagrodę Rady Miasta Mrągowa wręczono dziennikarce za jej osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania i ochrony dóbr kultury. Od kilku lat red. Zofia Wojciechowska realizuje w Radiu Wnet "Program Pomost" mający za zadanie zacieśnianie więzi pomiędzy Macierzą, a Polonią (oblicza się że w różnych krajach na świecie, oczywiście poza Polską mieszka ok. 20 mln Polaków). Jako animator kulturalny prowadzi od lat Archiwum Mówionej Historii, zapisując rozmowy z rodakami z Kresów Wschodnich, których gości Mrągowo (jej rodzinne miasto) na Festiwalu Kultury Kresowej. To wszystko Zofia Wojciechowska realizuje jako wolontariuszka. Społecznie sprowadziła do Polski siedemdziesięcioosobową grupę Polaków z Abakanu i Chakasji ze wschodniej Syberii, społecznie pełni funkcję redaktora Kresowego Serwisu Informacyjnego, obecnie największej internetowej gazety publikującej informacje o Polsce i życiu Polaków na Kresach Wschodnich. Współpracuje z polonijnym kwartalnikiem "Rodacy" wydawanym na Syberii, Magazynem Polonia, "Nowym Dziennikiem" w Nowym Jorku (USA) oraz radiem WPNA 1490. Jest również stałą uczestniczką Światowego Forum Mediów Polonijnych. Zofia Wojciechowska: MOJA NAGRODA ZWIĄZANA JEST Z DZIAŁALNOŚCIĄ NA RZECZ PRZESTRZEGANIA KONWENCJI UNESCO. Konwencja przyjęta w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Polska ratyfikowała konwencje w 2011 roku. Ochrona dziedzictwa kulturowego jest nadrzędnym celem twórców i historyków, wszystkich działających w myśl zapisów Konwencji UNESCO, która została sporządzona w Paryżu dnia 17 października 2003 r. Dziedzictwo kulturowe każdego narodu - to nie tylko zabytki materialne, materialne świadectwa jego przeszłości i cuda przyrodnicze, ale również idee niematerialne, dziedzictwo niematerialne, które tworzy naszą zbiorową pamięć. Jeśli kultura materialna podtrzymuje tożsamość narodu to z pewnością dziedzictwo duchowe, niematerialne tworzy ją, kształtuje, wzbogaca i pobudza do materialnego wyrażania. Sam termin dziedzictwa niematerialnego ewoluował przez ostatnie dziesięciolecia, częściowo również przez opracowane przez UNESCO instrumenty, takie jak chociażby Konwencja w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z 2003 roku. W Polsce Konwencja weszła w życie 16 sierpnia 2011 roku i stanowi obecnie jedyny akt prawa (międzynarodowego), na jakim można oprzeć budowę systemu ochrony dziedzictwa niematerialnego w naszym kraju. Konwencja w sprawie ochrony dziedzictwa niematerialnego to rezultat długich poszukiwań UNESCO dla wyrażenia i ochrony tego co do tej pory wydawało się nie do uchwycenia w ramy programowe. Została przygotowana przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), będącą wyspecjalizowaną organizacją ONZ, i przyjęta przez jej Konferencję Generalną w Paryżu w dniu 17 października 2003 r. Weszła w życie w dniu 20 kwietnia 2006 r. Dotychczas została ratyfikowana przez 143 państwa (stan na 03.08.2012). Do głównych celów Konwencji należą:ochrona niematerialnego dziedzictwa kulturowego, zapewnienie poszanowania niematerialnego dziedzictwa kulturowego wspólnot, grup i jednostek, wzrost, na poziomie lokalnym, krajowym i międzynarodowym, świadomości znaczenia niematerialnego dziedzictwa kulturowego oraz zapewnienie, aby dziedzictwo to było wzajemnie doceniane, zapewnienie międzynarodowej współpracy. Przyznana mi nagroda jest wyrazem moich wieloletnich działań na rzecz polskich środowisk i zawartego w nich dziedzictwa kulturowego. Ratyfikowanie przez Polskę konwencji pozwoli uratować skarby zawarte w pamięci odchodzących pokoleń. Istotą Konwencji stało się określenie znaczeniowe terminu „niematerialne dziedzictwo kulturowe”. Według artykułu 2 oznacza ono: „praktyki, wyobrażenia, przekazy, wiedzę i umiejętności – jak również związane z nimi instrumenty, przedmioty, artefakty i przestrzeń kulturową – które wspólnoty, grupy i, w niektórych przypadkach, jednostki uznają za część własnego dziedzictwa kulturowego. To niematerialne dziedzictwo kulturowe, przekazywane z pokolenia na pokolenie, jest stale odtwarzane przez wspólnoty i grupy w relacji z ich otoczeniem, oddziaływaniem przyrody i ich historią oraz zapewnia im poczucie tożsamości i ciągłości, przyczyniając się w ten sposób do wzrostu poszanowania dla różnorodności kulturowej oraz ludzkiej kreatywności.”Wyszczególniono następujące dziedziny, w których najbardziej przejawia się dziedzictwo niematerialne: tradycje i przekazy ustne, w tym język, jako nośnik niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Ogromną rolę przywiązuje się do pokazów sztuki widowiskowej. Wszyscy wiemy jak ważne są zwyczaje, rytuały i obrzędy świąteczne- one teraz także są przedmiotem ochrony międzynarodowego prawa. Od wielu lat przyglądam się cudom mazurskiej przyrody, robi na mnie jak i na każdym olbrzymie wrażenie. Z wykształcenia jestem historykiem i dlatego też doceniam znaczenie etnobotaniki, gdzie wiedza i praktyki dotyczące przyrody łączą się mądrością wszechświata. Ochroną objęto umiejętności związane z rzemiosłem tradycyjnym, zaś Mazury to kraina wielu kultur i niezwykłych rękodzielników. Konwencja definiuje nam również pojęcie ochrony dziedzictwa, przez co rozumie się środki mające na celu zapewnienie przetrwania niematerialnego dziedzictwa kulturowego, w tym jego identyfikację, dokumentację, badanie, zachowanie, zabezpieczenie, promowanie, wzmacnianie i przekazywanie, w szczególności poprzez edukację formalną i nieformalną, jak również rewitalizację różnych aspektów tego dziedzictwa. Jest to z pewnością inne rozumienie pojęcia ochrony, niż to, z którym mieliśmy do czynienia przy ochronie zabytków materialnych. Tutaj ma ona polegać między innymi na: utrwaleniu dziedzictwa niematerialnego, zachowywaniu i przekazywaniu go następnym pokoleniom. Konwencja ma charakter programowy, co oznacza generalne zobowiązanie państwa do prowadzenia działań na rzecz ochrony dziedzictwa niematerialnego. Zgodnie z jej przesłaniem ochrona powinna być realizowana na dwóch poziomach: narodowym i międzynarodowym. Dziś niezmiernie się cieszę, że dzięki mojej pracy - współpracy mojego Programu Pomost z Magazynem Polonia i innymi mediami polonijnymi możemy o tym wszystkim przypomnieć. Na poziomie międzynarodowym ochronę zapewniają: po pierwsze- Lista reprezentatywna niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości,po drugie- Lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego wymagającego pilnej ochrony, oraz Rejestr programów, projektów i działań na rzecz ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego, które najlepiej odzwierciedlają zasady i cele Konwencji.