W wyniku II wojny światowej na Warmii i Mazurach nastąpiło całkowite wymieszanie ludności. W lutym 1945r. Rada Ministrów RP podjęła uchwałę o przeprowadzeniu masowej repatriacji. Powołano Głównego pełnomocnika Rządu RP do Spraw Repatriacji. Uchwały powojenne przewidywały, że osoba przesiedlana, która przekaże opuszczanemu państwu plony, w miejscu osiedlenia otrzyma je w identycznej wielkości i objętości. Państwo polskie zobowiązało się udzielić przesiedlanemu pożyczki na zagospodarowanie w wysokości 5 tys. złotych, do spłaty w ciągu 5 lat. Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego zadeklarował przydział ziemi przesiedleńcom-rolnikom w ramach tzw. reformy rolnej. Realizacja umów przesiedleńczych okazała się jednak daleka od ustaleń. Kresowiacy spotkali się z inaczej ukształtowanymi kulturowo i historycznie mieszkańcami tego regionu oraz z Polakami z innych części Polski. Różnice między nimi widoczne były prawie we wszystkich aspektach życia, głównie w języku- słowach i wyrażeniach, melodyjności - a także w sferze obrzędowości religijnej i rodzinnej. W odbudowujących się po przejściach wojennych miastach Warmii i Mazur życie nie było łatwe. Przystosowanie się do nowych warunków było długim i trudnym procesem wrastania w tą ziemię, ale zostali, wrośli i są pośród nas do dziś.